بر نوشته ی پیشین، عزیزی نوشته ست که رطب خورده منع رطب نمی کند .. راست می گوید .. ولی حکایت ما بیشتر شبیه آن رطبی ست که میان حلق بماند .. نه فرو برود که بر تو بیافزاید، نه بیرون می شود آورد که راحتت کند ... مثل ترکشی در نخاع .. نه می شود تحمل کرد و نه می شود بیرون آورد .. نه می کُشد و نه می گذارد ...
حکایت ما و غربت .. حکایت همان روی اره نشستن ست ... نه راه پس داشته باشی و نه راه پیش ...
الّا من رحم ربی ..
واقعا تاسف آور ست دیدن همکلاسی های دیروزم که اینطور شده اند ... همین ها که توی فیلم به زمین و زمان مملکت خرده می گیرند .. طعنه به خوبان می زنند و آب توبه به دست بدطینتان می ریزند .. و یمدهم فی طغیانهم یعمهون ..
اخیرا شنیدم یکی شان توی کانادا کلاس رقص کمر گذاشته ست! و کنار درس پول خوبی از آن در می آورد .. یا آن یکی که مونس شریعتی بود در سال های دور، از شوهرش جدا شده تا با دختری که توی کلاس آشنا شده اند زندگی کند!! .. و یا دیگری که صاحب صفحه ی توهین به ائمه ی هدی _ روحی لهم الفداء_ ست .. کاش میشد از زندگی خصوصی اینها هم گفت .. کاش می توانستم بنویسم از او که با چفیه می آمد دانشگاه و الان عکس فیس بوکش با مارگاریتاست و دو سفید ِ همجنس باز در کنارش .. با افتخار .. که تفکر روشن لیبرالی خودش را به رخ بکشد .. یا او که زیر پرچم رژیم صهیونیستی با دوستانش عکس گرفته بود .. برای دهان کجی ِ به ما ..
به نظرم فیلم مستند آلبرتا بیش از حد مودبانه بود .. کاش میشد از واقعیت ها بی پرده گفت ... کاش ..
باری بهرحال، بهترین توصیف زندگی در آمریکا رو از ایمان افتخاری شنیدم .. ایمان به لحاظ علمی از همه ی آنها که توی فیلم هستند سرتر ست و فاصله ها دارد .. از لحاظ ایمانی هم از ما بسیار پیش تر ... در بیست و چندسالگی استاد ریاضی هاروارد بوده و بیخیال شده و برگشته .. توی مرکز تحقیقات به من می گفت :
" رفتن به آمریکا مثل پریدن از یه ساختمون سی طبقه ست ... من شانس آوردم که فقط دست و پام شکست .. ولی وحشتناک و خطرناکه .. اثرات مخربی به سیر روحانی آدم می زنه .. واقعا می تونه آدم سقوط بکنه به جاهایی که حتی فکرش هم سخته .. واقعا ممکنه مرتکب گناهایی بشه که حتی تو مخیله ش هم نمی گنجیده ست ... "
..
الهی ثبت قلبی علی دینک .. بحق محمد و آل محمد ..
و سمّ ِ این تیرهای زهرآلود ِ غرب را زودتر از بدن ما بزدا .. یا صاحبی السجن ..
..
.
